Brock, K.M., Bednekoff, P.A., Pafilis, P., Foufopoulos, J. 2015. Evolution of antipredator behavior in an island lizard species, Podarcis erhardii (Reptilia: Lacertidae): The sum of all fears? Evolution, 69, pp. 216-231.

Οι οργανισμοί διαθέτουν πολλές αμυντικές γραμμές έναντι των θηρευτών τους αλλά πληθυσμοί από περιβάλλοντα χωρίς θηρευτές μπορεί να απωλέσουν δευτερογενώς αυτές τις άμυνες. Η εξελικτική θεωρία προβλέπει ότι δαπανηρές αντιθηρευτικές συμπεριφορές θα ατονήσουν σε περιβάλλοντα όπου η θήρευση είναι ελαττωμένη. Εστιάσαμε στους αντιθηρευτικούς μηχανισμούς της αιγαιόσαυρας (Podarcis erhardii) σε ένα σύστημα νησιών και νησίδων τα οποία διαφέρουν ως προς την θηρευτική πίεση και το βαθμό απομόνωσης. Εξετάσαμε δύο αμυντικές γραμμές, την απόσταση έναρξης απόδρασης και την αυτοτομία της ουράς. Η απόσταση έναρξης απόδρασης γενικά μειώνεται με την ελάττωση της ποικιλότητας των θηρευτών. Ο τύπος θηρευτή έχει διακριτή επίδραση πάνω σε αυτή την άμυνα, με τα θηλαστικά και τα πουλιά να επηρεάζουν περισσότερο την απόδοση του χαρακτήρα. Οι ρυθμοί αυτοτομίας που παρατηρήθηκαν στο πεδίο ήταν πιο υψηλοί σε νησίδες χωρίς θηρευτές, αλλά στο πείραμα προσομοίωσης θήρευσης που έγινε στο εργαστήριο η αυτοτομία ήταν πιο συχνή σε πληθυσμούς με υψηλή θηρευτική πίεση. Σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες η απόδοση της αυτοτομίας της ουράς δεν εξηγήθηκε αποκλειστικά από την παρουσία οχιών. Η ανάλυση πληθυσμών από περιοχές με πολλούς θηρευτές απέδειξε ότι η απόσταση έναρξης απόδρασης ελαττώνεται με το βαθμό απομόνωσης του νησιού σε συνδυασμό με την ποικιλότητα των θηρευτών ενώ η αυτοτομία της ουράς μπορεί να ερμηνευθεί από την ποικιλότητα των θηρευτών και μόνο.

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/evo.12555/abstract