John M. Halley, Yoh Iwasa & Despoina Vokou. 2013. Comment on “Extinction Debt and Windows of Conservation Opportunity in the Brazilian Amazon”.  Science, 339, p. 271, doi: 10.1126/science.1231438.

Με βάση θεωρητικές και εμπειρικές προσεγγίσεις δείχνουμε ότι το μέγεθος της διαταραγμένης περιοχής παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία απώλειας βιοποικιλότητας και συγκεκριμένα ως προς το χρόνο, εντός του οποίου αναμένεται να συμβούν εξαφανίσεις ειδών. Οι προσεγγίσεις αυτές έγιναν με αφορμή και ως απάντηση σε άρθρο των Wearn et al. (Science: Reports, 13 July 2012, p. 228), οι οποίοι θεωρούν το ‘χρέος εξαφάνισης’ (extinction debt) ανεξάρτητο του μεγέθους της διαταραγμένης περιοχής και ως εκ τούτου δεν το λαμβάνουν υπόψη στις εκτιμήσεις τους. Αμφισβητούμε την καταλληλότητα των εργαλείων που χρησιμοποίησαν, επιχειρηματολογούμε γιατί και εκφράζουμε την ανησυχία ότι οι προβλέψεις που βασίζονται σε αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε λάθος ιεραρχήσεις και λανθασμένες επιλογές στο πλαίσιο ανάληψης δράσεων διατήρησης της βιοποικιλότητας. Η εργασία (όπως και αυτή των Wearn et al.) αναφέρεται στα κατατμημένα δάση της περιοχής του Αμαζονίου. Όμως οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί και οι προβλέψεις που κάνει έχουν πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια και δεν συνδέονται μόνο με αυτήν την περιοχή του πλανήτη.

http://www.sciencemag.org/content/339/6117/271.3.short